Wij hebben allemaal wensen, grote wensen kleine wensen. In allerlei leeftijdscategorieën.
Van de week zat ik te wachten bij de afdeling verloskunde, en daar kwam ’n gezinnetje aanlopen. Moeders in ’n leren broek, met chique jas erboven, pa in spijkerbroek, met gewatteerde jas, zoon van ongeveer 6 a 7 jaar aangelopen. Gewoon ’n doorsnee gezinnetje, de moeder voorop, liep ietwat moeilijk, en moest nodig naar het toilet. Ik nam aan dat ze zwanger was, want het broertje was al aardig op leeftijd, wie weet een nakomertje, of was ’t niet gelijk gelukt na de komst van de eerste. Wie zal ’t zeggen. Kortom, zij hadden zich gemeld bij de balie, en namen daarna plaats op de paars-leren bank van ’t ziekenhuis. Uit ma’s tas kwam een telefoon tevoorschijn, en in pa’s hand had de hele tijd al ’n telefoon gezeten, toen hij kwam aanlopen al. Zo zaten zij beiden op hun telefoon te kijken en te swipen. Het menneke verveelde zich, logischerwijs, er is in dit gedeelte van het ziekenhuis geen speelhoek voor kinderen ingericht, en anders had hij hier zich waarschijnlijk ‘ te oud ‘ voor gevoeld. Je kent ze wel. Nu ging ’t menneke tegen pa aanhangen, hij verveelde zich. Dit tot grote ergernis van pa, die nou zijn telefoon niet kon zien, en zei dat ’t menneke op moest houden. Deze bleek Oost-Indisch doof, en bleef doorgaan, hij wilde aandacht, en beet papa in z’n jas, niet dat ‘ie door & door beet, maar wel kreeg hij een standje van pa. Zijn telefoon was duidelijk belangrijker dan zijn zoontje voor z’n neus, en zij ? Zij hadden al zolang die kinderwens gehad….
Van de week fietste ik naar Kijkduin, en zette mijn fiets vast aan een paal. Het Pokémon walhalla. Al is de hype er wel vanaf, nog altijd zitten er hele gezinnen op hun telefoon. Zo ook deze keer. Vader en moeder op hun telefoon met accu, da’s tegenwoordig ’t nieuwste, want sja, anders is die telefoon zo snel leeg, wanneer je ’n spelletje speelt. Witte draadjes verraadden hen. Pa en ma op de telefoon, en twee jonge kinderen die erom heen hangen. Ongelofelijk het beeld alleen al. Wat voor boodschap geven zij hun kinderen mee ?
Tot mijn grote schrik lees ik op het internet dat een ‘vader’ zijn 3 jarig kind heeft doodgeslagen. De Belgische krant is er nog niet over uit of ’t kind 6 maanden was of 3 jaar, maar wat een zieke zielen zijn er toch in de wereld.
In dezelfde krant lees ik dat een 21 jarige ‘vader’ zijn twee maanden oude baby een twaalfvoudige schedelbreuk sloeg, omdat hij zijn videospelletje FIFA niet kon spelen, omdat de baby eten wilde.
….
Ook dat een 20 jarige man tot 6 jaar veroordeeld is omdat hij zijn zes weken oude zoontje heeft dood geschud.
Het is ’n Belgische krant, dus hoe waar al deze horrorverhalen allemaal zijn, dat weet ik uiteraard niet.
Toch is er iets mis, grondig mis in deze maatschappij.
Op 13 december komt er ’n onderzoek naar buiten van de Kinderombudsman. Zij sprak met honderden kinderen en jongeren over wat zij belangrijk vinden. Ook heeft zij ’n enquête rond laten gaan onder 2000 kinderen, en de grootste wens die naar voren kwam was : Kinderen en jongeren willen échte aandacht van de mensen om hen heen. Van ouders, familie en vrienden, maar ook van professionals.
Over wensen gesproken….
~ Babies are such a nice way to start people. ~Don Herrold ~
~ Be kind whenever possible. It is always possible. ~Tenzin Gyatso, 14th Dalai Lama ~
Marjon
marjonvandervegt 